Succesverhalen

Hieronder vindt u enkele succesverhalen van cliënten uit mijn praktijk. Ik hoop dat ze ook voor u inspirerend werken. Vanaf 2017 ben ik gestopt met de succesverhalen te plaatsen op deze website. Ik deel de laatste succesnummers nu met prachtige voor/na foto’s op Facebook en Instagram!

Februari 2017

Ik ben Claudia van der Veen, 41 jaar en in september 2016 is de knop omgegaan. In 2016 ben ik erachter gekomen dat ik een te snel werkende schildklier had. Ik voldeed helaas niet aan het stereotype dat je dan slank bent. Ik had allerlei vage klachten, geen energie en dergelijke. Met een alternatieve behandeling in plaats van medicijnen is het gelukt om de schildklier een eind de goede richting op te krijgen. Maar dat heeft me aan het denken gezet. Ik ben ervan overtuigd dat lichaam en geest in balans moeten zijn en dat er dus ergens iets niet goed gaat in mijn leefpatroon, zodanig dat ik schildklierklachten heb gekregen. Mede dit en een mooie zomervakantie, waarbij ik niet zo graag in badpak ging, hebben me ertoe bewogen de knop om te zetten in september. Het voelde allemaal niet zo lekker meer. Ik heb me eerst bij de sportschool aangemeld, maar vroeg me af of dat genoeg zou zijn. Ik besloot het goed aan te pakken. Een aantal collega’s hebben goede ervaringen met Margreet, dus ik besloot Margreet te benaderen. Eerst uiteraard de website uitvoerig bestudeerd. Ik kon snel terecht en ben in dezelfde week dat ik bij Margreet begon, ook in de sportschool begonnen. Ik houd niet van half werk. Ben meer van de korte klappen, dus besloot te streven naar vier keer in de week sporten. In combinatie met elke week naar Margreet, was dat de juiste combinatie. Wat ik fijn vind aan Margreet, is dat ze inventariseert wat je wel en niet lekker vind en je dus tips op maat krijgt, hoe je je menu in kan richten. Ik ben ook redelijk saai in hoe ik dat doe, maar voor mij werkt dat prima. Ik houd bijvoorbeeld niet van vleeswaren meenemen naar het werk, dus vervang dat door slankie en philadelphia light. En dat je best nog wat zoetig op brood mag, maar dan iets meer verantwoord. En heel veel dingen weet je wel dat ze niet goed zijn, maar je wordt nu meer bewust hoe veel calorieën het is. Wat ik at, hield ik de eerste weken streng bij in een app, zodat ik zicht had op hoeveel ik binnenkreeg. Soms kwam ik niet eens aan mijn calorieen. Ik heb geen enkel moment honger gehad. Heb keurig mijn eetmomenten per dag gepakt en niet meer dan dat. Bij het avondeten heb ik wel bewustere keuzes gemaakt, maar in de weekenden nam ik soms best wel dat extra schepje gebakken aardappeltjes. En toch viel ik dan nog steeds af. In de weekenden vergat ik wel eens mijn tussendoortje mee te nemen naar bijvoorbeeld de voetbal als ik naar mijn zoontje ging kijken. Uiteindelijk nam ik steeds wel alles mee, ook een broodje, anders grijp je toch weer naar patatje of tosti als het midden op de dag is. Moeilijkste voor mij is als er ergens wat op tafel staat, bijvoorbeeld koekjes bij een vergadering. Ik kan er 1 uur afblijven, twee uur lukt ook nog, maar dan ging ik soms toch voor de bijl. Het helpt voor mij als ik bijvoorbeeld 1 hapje ergens van kan nemen. heb ik het toch gehad, maar niet de volle caloriebom. Maar dat vergt wel de discipline van niet dooreten. Op de dag dat ik voor het eerste gewogen ben, woog ik 88,5 kilo. Ik ben circa 1.65 lang. Mijn streefgewicht is 70 kilo. Inmiddels weeg ik 75 kilo (februari 2017). Nog vijf kilo te gaan dus. Ik merk wel dat ik al iets soepeler om ga met extra’s en mezelf meer toesta. Maar ook dat doe ik wel bewust, zodat ik straks als ik op gewicht ben niet “los” ga. De weegmomenten bij Margreet heb ik geleidelijk afgebouwd. Ik ga nu in keer in de drie weken, maar vind de stok achter de deur fijn. Dat helpt mij en we bespreken nog steeds onderwerpen waar ik wat van opsteek over voeding. Margreet heeft ook in mijn menu zaken verwerkt die helpen met het in balans houden van mijn schildklier. Margreet ziet bij elk weegmoment ook wel iets positiefs. Vetpercentage is omlaag, buikvet is minder, je zit niet meer in de obesitas zone, maar bijvoorbeeld in licht overgewicht. Dat enthousiasme en positiviteit helpt als het ook een keertje iets minder is op de weegschaal. Kortom, ik ben blij dat ik de stap heb gemaakt. Ik zit lekkerder in mijn vel, heb weer energie en het sporten zie ik nu niet meer als ‘moeten’ maar willen. Mijn advies, luister naar alle tips en advies van Margreet en vind daar voor jezelf een modus in die werkt (en die uiteraard zorgt dat je niet veel te veel binnenkrijgt).

Februari 2017

Allereerst zal ik mij even voorstellen. Ik ben Wendy Welp en 32 jaar en 1.80m lang. Ik heb een man en een dochtertje van ruim 1,5 jaar. Eigenlijk loop ik al heel wat jaar met mij gewicht te stoeien. Al vind ik die cijfertjes op de weegschaal niet zo belangrijk als lekker in mijn vel zitten. Verleden jaar maart ging de knop bij mij weer om. Mijn dochtertje was toen ondertussen ‘al’ 9 maanden dus het werd wel eens tijd om die zwangerschap/zwangerschapsverlof kilo’s er af te krijgen. Want het blijft natuurlijk geen feest, eens moet je terug naar een normaal gewicht. Dat ik de eerste keer bij de verloskundige op de weegschaal stond woog ik 93 kilo. De dag na mijn bevalling was dat 104. Ik was echt al veel te zwaar. Toch had ik nog niet de drijfveren en wilskracht om er wat aan te doen, en snaaide lekker door. Totdat ik in maart 2016 ineens mijn lijf spuugzat was. Om mij heen waren mensen bezig met afvallen en ik dacht: Dat wil ik ook.
Ik heb Margreet een bericht gestuurd of ik weer langs kon komen. En dat kon uiteraard. Ook ging ik weer met regelmaat 2x in de week naar de sportschool. Eind maart stond ik voor het eerst weer op de weegschaal na die keer dat ik 104 woog. Ik wist dat ik echt nog een stuk zwaarder dan toen zou zijn. Maar ik wilde niet weten hoeveel. Het zou mij – hoe gek het ook zal klinken – demotiveren. Ik zou me er alleen maar ongelukkig door voelen en troost zoeken in eten. Margreet vroeg wat mijn doel zou zijn. Toen zei ik dat ik het belangrijkste vind om weer in mijn kleding te passen. En dat was als rond de 85 zou wegen. Dus die kant wilde ik op.
Ik kreeg een aangepast eetschema, aangepast op wat voor mij goed voelt en wat ik lekker vind. Ik hou bijvoorbeeld niet van kipfilet of vruchtenhagelslag op brood terwijl dat wel mager is. Mijn dag ging er qua eten als volgt uit zien;
‘s ochtends:
* 2 volkorenbroodjes. 1 met Linera paté en 1 met appelstroop, een kop thee (met een zoetje) en een glas jus orange.
Tussendoor eet ik een banaan (wel altijd de grootste die ik kan vinden in de supermarkt haha.) En drink veel thee.
‘s middags:
* 3 volkorenbroodjes. 1 met Linera paté, 1 met 18+ kaas en 1 met ham. Daarbij een glas optimel drink, een kop thee en een opkikkertje.
Tussendoor neem ik nog een appel en een glas optimel. En thee.
‘s avonds:
* Ik eet waar we trek in hebben. 3 tot 4 keer in de week zijn dat aardappelen met groente. En de andere dagen eten we pasta, wraps, rijst, soep… Als toetje neem ik altijd een schaaltje optimel vla of yoghurt. Ik zorg dat ik minder opschep en ook maar 1 keer. De borden in de keuken opscheppen helpt mij daarbij.
Ik merk dat als ik vrij ben, ik vaak te druk ben om te eten en te drinken. Mijn fruit schiet er vaak bij in en die extra kop thee vergeet ik ook te drinken. Als ik rond half 5 trek krijg neem ik nog even mijn vergeten glas optimel.

Een grote verandering op alles is dat ik altijd cola light dronk. Ik ben daarmee gestopt. Water vind ik niet lekker om te drinken maar spa rood ben ik wel gaan leren drinken. Als ik frisdrank neem is het nu spa rood. Er is bij ons thuis amper een fles frisdrank te vinden. Ik vind het ook niet echt lekker meer. Ik vind heel veel sapjes en drankjes nu te zoet. Om het mezelf af te leren plakte ik een briefje in de koelkast met daarop; Neem thee of water!
Sowieso ben ik wel van de briefjes en teksten om mij te helpen. In het kastje waar de chips en nootjes liggen (als we het al halen) hangt een briefje met daarop dat ik het niet moet doen. Op de spiegel in de badkamer schrijf ik met een speciale glas-stift ook vaak een motiverende strenge tekst. Dat helpt mij wel.
Wat je uit mijn dagmenu kan opmaken is dat ik heel erg van structuur en regelmaat houd. Voor een ander is het misschien saai, maar ik weet waar ik aan toe ben op een dag. Geen gekkigheid met aparte lunchgerechten enzo. Gewoon dag in, dag uit hetzelfde. Hoeft niet, mag wel. Voor mij werkt het prima.
Een grote valkuil voor mij zijn de weekenden. In principe heb ik mezelf toegezegd 1x in de week een chipsavondje te hebben. Maar als we dan op vrijdag een verjaardag hebben vind ik ‘t lastig als we op zondag op visite gaan en er wordt allemaal lekkers op tafel gezet. Ik ben een echte chips- en nootjesliefhebber. Ik probeer daarom de touwtjes aan ‘t begin van het weekend nog strak te houden, zodat ik het eind van het weekend nog wat speling heb. Het is gewoon heel erg bewust nadenken van wat stop ik in in mond. En zoals Margreet dan zegt… Is het een 8, 9 of 10?

We zijn ondertussen bijna 11 maanden verder. Ik ben sinds maart 15 keer bij Margreet geweest. In het begin ging ik om de week. Daarna eens in de maand ongeveer. Na een keer of 4 wilde ik toch mijn gewicht wel weten. Ik kon het nu wel aan, zat al lekkerder in mijn vel. Margreet liet mij inzien dat het knap was wat en hoe ik het deed. Na mijn vakantie in september 2016 was ik 1,5 maand niet geweest. Daarna zat er 4 kilo aan. Ik laat mezelf dan te veel gaan. We hadden een all-in vakantie, en mijn rem had ik denk ik thuis laten liggen;-) 2,5 week later was er weer 3,8 vanaf. Margreet was verbaasd hoe snel ik kan aankomen. Maar ook hoe snel ik weer kan afvallen. Tussen eind november 2016 en half januari 2017 was ik niet geweest. Heel goed mijn best had ik niet gedaan in de decembermaand dus vond het wel weer spannend. Toch bleek er weer 3 kilo af te zijn. Bam!
Ondertussen was er 17,6 af. Ik bedacht me dat ik bijna 1 jaar bezig ben. Nu ga ik eens in de 2 weken heen. Wegen, meten, doornemen hoe het gaat en een interessant onderwerp bespreken. Het gaat goed! Ik ben super-gemotiveerd om die laatste kilo’s eraf te krijgen. Margreet haar woorden zijn heel motiverend. Die stok tussen de deur heb ik gewoon nodig. Iemand die mij het juiste zetje geeft en de juiste tips geeft.
We hebben weer te veel leuke dingen op de planning staan qua etentjes en dagjes weg. Ik vind dat uiteraard erg leuk maar ook heel moeilijk op het moment. Ik voel dat ik in tweestrijd sta. “Ja natuurlijk doen we dat!”. “Maar ohhhwww, dan eet ik dus niet volgens mijn plan. En het is nu zo weer eind maart”. Ja, ik moet ook zeker genieten van het leven. Maar ja, ik wil zo graag de eindstreep halen. Hoe eerder hoe beter.
Ik vond het altijd naar om het over mijn gewicht te hebben. Ik ben altijd zwaar geweest. Zwaarder dan meiden van mijn lengte. Ik schaamde mij daarvoor. Maar nu ben ik ook trots op wat ik al bereikt heb! Ik kom van de 113,1 kilo af en weeg nu 92,8. Dat is meer dan 20 kilo wat eraf is. Ik pas weer heel veel broeken die ik nog had liggen van voor mijn zwangerschap en andere leuke kleren. Ik zit een stuk lekkerder in mijn vel. Mijn conditie is beter. En ik voel me gezonder. Ik ben er nog niet. Het liefst wil ik er nog zo’n 7 á 10 kilo af hebben. Ik hoop dat mijn buik nog wat strakker gaat worden. Maar we zullen het zien. Ik ga er voor!

Noot van Margreet: het menu van Wendy is een menu op maat, waarbij rekening is gehouden met haar voor- en afkeuren. Dit is slechts een indicatie van hoe het eruit kan zien, elk mens is immers anders.